کاراته ( Karate )

کاراته چیست؟

لطفا یک لحظه تامل کنید حتما فیلمهای پر زد و خورد یادتان می آید یا تصویر شخصی که لباس سفید پوشیده و مبارزه می کند شاید تصویر یک فرد خشن و قلدر را دارید که بیخودی فریاد می کشد یا اینکه فکر می کنید کاراته یک ورزش بسیار خطرناک و آسیب رسان جسمی است که روحیه خشونت را در انسان تقویت می کند ، باید به آگاهی تان برسانم کلیه مطالب بالا نادرست می باشد.

اساسا کاراته ورزش نیست بلکه راهی است برای تندرستی و سلامتی جسمی و پالایش روحی از آلودگی ضد انسانی و در نهایت دست یابی به یک زندگی آرام و بهتر، یعنی بوسیله تمرینات انسان ساز کاراته شخص تبدیل به فردی کامل تر و با شخصیت والا و مکارم اخلاقی با ارزش بشود. کاراته نوعی فلسفه زندگی است که در دو بعد تن و روان بطور موازی گسترده و فعال است ، نخست اینکه با تمرینات مستمر و منظم ورزشی که همگی بر بنیان علمی و فیزیکی حرکتی و مفاصل و اندامهای بدن استوارند شخص کاراته کا بعد از چند ماه به شکلی منطقی دارای عضلات و مفاصل قوی و بدنی با استقامت فوق العاده خواهد گردید و چون این تمرینها بر اساس اصول علمی حرکت شناسی مفاصل بدن پایه ریزی شده از این رو آسیب پذیری شخص ورزشکار در طول تمرین تقریبا به میزان صفر می رسد و از طرفی دیگر بخاطر این که در طول جلسه های تمرین هنرجوی کاراته شناختی نسبی پیرامون فیزیولوژی بدن و حرکات ورزشی پیدا می کند ، خود وی نیز تا حدود زیادی در رابطه با انجام حرکت های مضر و غلط محتاط شده و از کژروی خوددارای می کند. سوم به دلیل اینکه ماهیت اصیل کاراته بر مبنای تواضع و فروتنی و ادب و احترام متقابل بین افراد و دوری از خشونت بنا شده و بر اجرای درست این اصول تاکید ورزیده می شود، شخص کاراته کا ناخود آگاه در مسیر اعتلای انسانی رشد کرده و ارتفاء فکری پیدا می کند و حتی اگر در ابتدا شرور بوده و با نیتی شر به کاراته رو آورده باشد بعد از مدتی بطور منظم و طبیعی اصلاح گشته و به سمت خیر تغییر جهت می دهد و چون فنون کاراته بر پایه حرکت مفاصل و بسیار نرم و سبک بصورت لحظه ای انجام می گردد و هیچ فشار اضافه بر توان به شخصی وارد نمی آورد، از این رو کودکان6-5 ساله تا افراد سالمند چه زن و چه مرد به راحتی قادر به تمرین و یادگیری کاراته خواهند بود.

 بطورکلی کاراته باعث می شود شخص از نظر فیزیکی دارای جسم سالم و تندرستی گردد عضلات قلب قوی و حجیم گردند حجم ریه در اثر دم و بازدم زیاد افزایش یافته و هوای مانده داخل شش ها به خوبی تخلیه شود، معده و روده عمل هضم و دفع را بهتر و سریعتر انجام خواهد داد. به وسیله عرق کردن سموم بدن مرتب دفع شده و سلامت جسمی ، سرحالی و نشاط بی اندازه ای را به شخص کاراته کا ارزانی می دارد شخصی که کاراته کار می کند بهتر و بسیار بیشتر از اشخاص دیگر قدرت فراگیری و درک ذهنی دارد و آماده فعالیتهای گوناگون مغزی (درس خواندن . مطالعه و ...) خواهد بود.

از نظر روانی نیز علاوه بر تمرین مکرر و اصرار دائم مربی به حفظ تواضع و احترام متقابل اجتماعی موضوعاتی نظیر اعتماد به نفس- تقویت اراده- حس نوع دوستی - همکاری متقابل - از بین بردن ترس - اجتناب از خشونت و پرخاشگری - رفتار ملایم - مطالعه - آرامش فکر و ذهن و تخلیه مشکلات روانی- صمیمیت و نهایتا گسترش دوستی در شخص کاراته کا تقویت شده و انگیزه بیشتری نسبت به پرورش و آموزش خود نشان خواهد داد و همانگونه که دارای جسمی متناسب و نیرومند میگردد ، دارای روحی بزرگ و طبعی والا و درکی وسیع و به غایت شانی بلند مرتبه در مراتب عالیه اجتماعی و انسانی خواهد شد. جسمی قوی و نیرومند جایگاه مغزی قوی و فکر و شعوری توانمند خواهد بود. دوست عزیزی که به کلاس کن شین کان کاراته آمده ای امیدواریم در مدتی که به تمرین مشغول خواهید بود استفاده مطلوبی از کلاس ببرید و شاهد پیشرفت شما تا درجه های بالا باشیم . کن شین که مخفف شده جمله (کن شین کان کاراته دو) می باشد ، یکی از سبکهای کاراته است.کاراته که امروزه در قالب ورزش عرضه می شود در طول سالیان و قرون متمادی و قدم به قدم جمع گشته تا مجموعه ای به شکل امروزین آن شده است. البته کاراته در شکل کنونی اش توسط استاد فوناگوشی گیچین مبتکر سبک شوتوکان حدود 60 الی70 سال پیش معرفی شده، با لباس سفید و درجه بندی کمربندها، در ابتدا تنها کمربند سفید- سبز - قهوهای و سیاه در رده بندی کلاسهای کاراته استفاده می شد و با گذشت سالها افراد با سابقه و پیشکسوت که سالیان زیادی به امر یادگیری و آموزش کاراته مشغول بودند، هنر رزمی کاراته با انجام تغییراتی در چگونگی اجرای فنون و نوگرایی و ابداع کردن تکنیکهای جدید و مدرنتر بانی پیدایش سبکهای جدید و نوین شدند.

 معرفی کاراته :

کاراته یک نوع مبارزه ژاپنی است که در آن از دست و پا برای وارد کردن ضربات پر قدرت مشت و لگد استفاده می شود . از طرفی کاراته هم یک ورزش رزمی جهت بشاش کردن و هم ارائه دهنده ی یک تصویر از تمرین های ذهنی می باشد.

کلمه ((کاراته )) به معنی دست خالی می باشد و فردی که تمرینات کاراته را انجام می دهد (( کاراته کا )) نامیده می شود . گسترش کاراته در فرهنگ شرقی بیشتر به منظور غلبه بر خشم و ترس است ، نه شکست حریف ( به قول یکی از استادان بزرگ کاراته دو : کاراته راه زندگی است ).

یک ذهن خالی از هیجان ، بهترین وسیله برای هدایت دست در کاراته است و این روش کنترل در کاراته را به اصطلاح (( روش کاراته)) یا Karate-do می نامند.

متاسفانه ، درک مفهوم کاراته به طور جدی فراموش شده و مفهوم دست خالی به همان معنی ساده آن ، یعنی دست بدون سلاح به کار می رود . کاراته ای که ما امروز تمرین می کنیم ، کاراته مدرن است ، ولی مانند اکثر روش های مبارزه ، کاراته نیز بر اساس یک دسته فرم های رزمی قدیمی که اساسا از مدرسه جنوبی شائولین واقع در سرزمین های چین نشات گرفته است.

 تاریخچه کاراته :

کاراته در لغت به دو واژه کارا یعنی خالی (Empty) و ته به معنای دست (Hand) تقسیم می گردد به معنای روش مبارزه و دفاع با دست خالی (بدون سلاح) که در این راه دل و ذهن از تمام خواسته های دنیا خالی و نهایتا شخص مورد نظر باید بر نفس خود غلبه کند و به طور کلی شامل ضربه‌های سریع دست و پا می باشد . البته به کاراته (تودو) یا (دست تانگ) نیز گفته میشد.

کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما می باشد که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح زندگی می کردند. ایشان از پیشوایان مذهبی بودایی بوده و به تنهایی از هند به راه افتاده و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن بسیاری از مشکلات موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اسکان گزید. تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود. وی 9 سال رنج و سختی همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود می‌‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند 18 حرکت تمرینی را ابداع نمود که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است. اصیل ترین مکان هایی که بر سر این هنر رقابت شدید داشته اند دو شهر ((شوری)) و ((ناها)) بودند که هنر به جا مانده از آنها به نام (( شوری ته )) و (( ناهاته )) معروف شده است .

 در سال ۱۹۲۱ یکی از بزرگ‌ترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا گیچین فونا کوشی ۱۸۶۸-۱۹۵۷ توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند و در سال ۱۳۴۲ نیز کاراته توسط هرمز میربابایی و محمدعلی صنعتکاران و فرهاد وارسته وارد ایران شد.

 در سال 1964 اولین فدراسیون رسمی کاراته در جهان توسط انجمن های مختلف ژاپنی هم زمان با بازیهای المپیک در ژاپن ایجاد گردید. در طی این سالها کاراته از طریق سازمانهای مختلف بین المللی پشتیبانی می شد تا اینکه هم زمان با اولین دوره مسابقات جهانی این رشته در سال 1970 ، کنفرانسی با حضور 32 کشور برگزار گردید که موجب به تشکیل سازمان جهانی کاراته شد و از آن زمان به بعد کاراته به عنوان ورزش جهانی ثبت شد.

 طی یک زمانی کوتاه فدراسیون جهانی کاراتهW.K.F تاسیس و نهایتا به تایید I.O.C رسید و اکنون این سازمان زیر نظر I.O.C مشغول به کار شده است و مسابقات رسمی آن از طریق همین مجموعه در جهان انجام می شود.

 W.K.Fدر تمام نقاط دنیا نماینده ای دارد که علاوه بر این که به عنوان رئیس فدراسیون همان قاره در حال انجام امور مربوطه می باشد، مقام نایب رئیسی فدراسیون جهانی را نیز دارد و مسابقات دوره ای آن قاره را نیز بر عهده دارد که در آسیا A.K.F  (فدراسیون کاراته آسیا) عهده دار آن است که کشور ما نیز هم بعنوان زیر مجموعه هر دو سازمان فعالیت می کند . مرکز سازمان جهانی کاراته در کشور اسپانیا و مرکز فدراسیون کاراته آسیا در کشور تایوان واقع شده است .

هنر رزمی کاراته در ایران از سال 1342 تشکیل شده است که توسط بنیانگذار کاراته ایران آقای فرهاد وارسته و اولین نفری که در کشور مان توانست موفق به اخذ کمربند مشکی گردد آقای مرتضی کاتوزیان بود که در خرداد سال 1349 به این مقام دست یافته است . نام اولین سبک هایی که در کشور شروع به کار شد، سبکهای کان ذن ریو، شوتوکان و وادوریو بوده است و بعد از آن به تدریج سبکها گسترش پیدا کردند، در سال 1351 آکادمی کاراته به عنوان اولین باشگاه رسمی کاراته کشور کار خود را بصورت جدی و برنامه ریزی شده آغاز کرد .

در سال 1352 تیم ملی کاراته کشور ایران شکل گرفت و با هزینه شخصی به دومین دوره مسابقات جهانی که در پاریس برگزار می شد اعزام شده اند و موفق به دریافت مدال برنز کومیته تیمی و عنوان پنجم این دوره از مسابقات را دریافت کردند.

 و در سال 1353 فدراسیون کاراته ایران شکل گرفت که مسئولیت آن از سوی سازمان ورزش به آقای فرهاد وارسته داده شد. امروزه فدراسیون کاراته صاحب نظر در امور مربوط به سبکهای آزاد کاراته نیز می باشد که به دو شکل رینگی و غیر رینگی فعالیت می کند. این دو رشته در جهان از طریق سازمانهای غیر متمرکز رهبری می شوند، اما در کشورمان با توجه به متقاضی زیاد در این بخش فدراسیون کاراته امور مربوط به سبکهای آزاد را عهده دار می باشد.

 درحال حاضر سبکهای مختلف کاراته، شامل صدها سبک می باشد که همه آنها برگرفته از چهار سبک از سبک‌های اصلی و کنترلی و یک سبک نیمه کنترلی می‌‌باشد.

 سبک‌های کاراته :

- سبک‌های کنترلی

- سبک‌های غیر کنترلی

- سبک‌های رینگ

 چهار سبک اصلی:

-  شوتوکان

 - شیتوریو

 - وادوریو

 - گوجوریو

 سبک‌های کنترلی

 شوتوکان: (بنیان گذار: گیچین فونا کوشی) در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود.

 شیتوریو: (بنیان گذار: کنوا مابونی) شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌باشد.

 وادوریو: (بنیان گذار: اوتسوکا هیرونوری) وادوریو یعنی: راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه.

 گوجوریو: (بنیان گذار: چوجون میاگی) گوجوریو روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد.

 سبک‌های غیر کنترلی

 

کیوکوشین:

(بنیان گذار: ماسوتاتسو اویاما) کیوکوشین‌کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجربیات اویاما و سبک‌های مختلف دیگر به وجود آمده است. اویاما در 27 جولای 1923 در زمان اشغال کره توسط ژاپن و در کشور کره بدنیا آمد. هنگامی که 9 سال داشت به مرزعه خانواده خواهرش در مانچوری فرستاده شد در آنجا در اولین کلاس رزمی زندگیش کمپوی چینی، حضور یافت.

در سن 15 سالگی در مدرسه هوانوردی ثبت نام کرد با این حال زمانی که شرایط او را مجبور به ترک مدرسه کرد در ژاپن در دانشگاهی ثبت نام کرد و مجذوب کاراته شد با شیفتگی مشغول تمرین کاراته اکیناوایی زیر نظر گیکو فوناکوشی فرزند پدر شوتوکان، گیچین فوناکوشی شد.

بعد از آن به توکیو نقل مکان کرد در آنجا زیر نظر خود گیچین فوناکوشی به مدت دو سال تعلیم دید و بعد از آن به سبک گوجوریو علاقه پیدا کرد. در حقیقت در خلال سالهای آموزشش اویاما زیر نظر بهترین مربیان جهان از قبیل سو نی چی، یوشیدا کاتارو، ماتسوئی موری گوگن یاماگوچی تمرین کرد و حتی در دوجوی سونه دان 4 جودو را کسب کرد.

تاریخچه ابتدایی کیوکوشین

سو نی چی تاثیر عمیقی بر روی اویاما به عنوان یک مربی داشت،  او اویاما را مجبور کرد تا یک راه رزمی را در زندگی انتخاب کند و او را متقاعد کرد تا برای آموزش ذهن و بدنش به کوهستان برود.

در آن زمان ماسوتاتسو اویاما از گوجوریو که در آن به درجه دان 8 رسیده بود دست کشید و کلاس کاراته خود را با نام اویاما دوجو یا اویاما کاراته جوجیتسو در سال 1953 در توکیو راه اندازی کرد. تاثیر استاد سو بر روی هنری که او تمرین می کرد کاملا قابل مشاهده بود. در سال 1957 آموزشهای او که بسیار سخت، کاربردی و مناسب برای درگیری بود کیوکوشین نام گرفت .

در سال 1964 اویاما سازمان جهانی کیوکوشین کاراته (IKOK) را جهت سازماندهی مدرسه های مختلف کیوکوشین بنا نهاد. همچنین او مربیانی را به کشورهای متفاوت فرستاد تا نحوه مبارزه در هنر او را به جهانیان نشان دهند. با مرگ اویاما، همانطور که غالبا معمول است سبک های متعددی از کیوکوشین منشعب شد.

خصوصیات کیوکوشین :

کیوکوشین اولین سبک فول کنتاکت کاراته است، به زبان دیگر هنر آموزان در این رشته بدون دستکش ، کلاه و محافظ دیگری ( به استثنای کاپ) کاملا با همدیگر درگیر می شوند تا شرایط یک مبارزه فیزیکی واقعی را شبیه سازی کنند ضربات مشت، ضربات پا و زانو ها در مبارزات کاملا معمولی است.

در مبارزات کیوکوشین، انواع مختلف ضربات با قدرت کامل مجاز است ضربات دست به سر و گردن مجاز نیست در حالی که ضربات پا به سرو گردن مجاز است.

کیوکوشین هنر رزمی سختی است که تکیه اش بر روی حرکات دایره ای است تا بر روی حرکات خطی و با توجه به سابقه اویاما در شوتوکان ( بیشتر حرکات خطی) و گوجوریو ( بیشتر حرکات دایره ای) عناصر هر دو ورزش را می توان در کیوکوشین یافت.

 

کن شین کان:

سبک کن شین کان کاراته شاخه ای جدا شده از شورینجی کمپو یکی از قدیمی ترین هنرهای رزمی اوکیناوایی در ژاپن می باشد. آخرین شاخه جدا شده از آن، سبک کن شن کان کاراته می باشد که توسط کانچو تاکی یوکی ها یاما یکی از اساتید برجسته ژاپن در سال 1990 بنیانگذاری شد. مرکز کنونی سازمان جهانی سبک در شهر توکیو ژاپن است که از مراکز برجسته کاراته در ژاپن می باشد.

سبک کن شین کان کاراته در گذشته دور در کشور چین تأسیس گردید و بعد از گذشت سال ها از تأسیس شورینجی کمپو توسط راهبان اصلی آن به کشور ژاپن شهر اوکیناوا نقل مکان نموده و در همان جا شروع به فعالیت کرد که هم اکنون نیز در همان شهر فعالیت دارد و تا به حال سبک های بسیاری از آن سرچشمه گرفته و در حال فعالیت می باشند.

سبک کن شین کان کاراته به دلیل داشتن ویژگی های منحصر به فرد و جذابیت های خاص خیلی زود خود را به عنوان یکی از سبک های برجسته معرفی نمود و به عنوان یکی از شناخته شده ترین سبک های حال حاضر می باشد که آن را از سایر سبک ها متمایز می کند. مرکز کنونی سازمان جهانی سبک در شهر توکیو ژاپن است که از مراکز برجسته کاراته در ژاپن می باشد.

خصوصیات کن شین کان:

کن شین کان یکی از سبک های کاراته است و برای کاستن مقاومت حریف، تکنیکها به طور متوالی اجرا می شود. این سبک تأکید زیادی بر روی تمرینات تنفسی و استقامتی دارد ، همچنین در سبک کن شین کان کاراته توجه خاصی روی قدرت بدنی و استقامت جسمانی وجود دارد از این رو بعد از گذشت چند سال هنرجوی کن شین کان کاراته دارای اندامی تنومند و عضلاتی بسیار قوی و قدرت بدنی زیادی خواهد شد. البته علاوه بر مسائل جسمانی در ابعاد معنوی اصولی مانند نظم و انضباط ، دقت عمل- تمرکز ذهنی- ادب و احترام - تواضع و فروتنی و دیگر مفاهیم عالیه انسانی و اجتماعی به طور مستمر تمرین و آموزش داده می شود، بطوریکه در مقیاس عملی افراد رده بالا (کسانی که مدارج عالیه را در کاراته دارند)، از شخصیت اجتماعی قوی و با اعتماد بنفسی برخوردارند، دارای اخلاق نیکو و رفتار پسندیده می باشند و اکثرا در موقعیتهای اجتماعی خودشان موفق هستند، غالبا دارای تحصیلات عالیه بوده و از درک و شعور مقبول تری در مقایسه با دیگران برخوردارند.

در سبک کن شین تکیه اصلی بر حفظ سلامتی جسمی و روحی حریف است . در مبارزات کن شین و اساسا در فلسفه آن پیروزی به هر قیمتی بر حریف مقابل معنی ندارد در این مبارزات دو حریف رو در رو به چشمان یکدیگر می نگرند و شجاعت و شهامت و دلیری را به هم منتقل می کنند اگر حریف به زمین بخورد حریف دیگر به وی احترام گذاشته عقب می نشیند . در فلسفه متعالی کن شین هدف غائی تناوری جسم برای رسیدن به مکارم عالیه اخلاقی است و به هیچ روی خشونت در این سبک وجود ندارد، اساسا خشونت و کن شین در تقابلند نه در تعامل. کن شین نه تنها خشن نیست بلکه روحیه لطافت ، افتادگی و بزرگ منشی را در هنرجو پرورش می دهد.

به طور کلی بایستی یادآور شویم که در تجربه و عمل ثابت گردیده افرادی که به ورزش کاراته روی می آورند بعد از چند سال چنان شخصیتی والا و ارزشمند در کنار اندامی زیبا و قدرتمند پیدا میکنند که در حالت عادی انتظار چنین پیشرفت هائی از این افراد کمتر مد نظر بوده است. امیدوارم در عمل خود شاهدی به مدعاهای ما باشید.

دستیابی به شرایط ویژه معنوی و روانی کاراته مستلزم احاطه بر توانائیهای فیزیکی و جسمی است یعنی میبایستی با ممارست و پیگیری مدام اندامهای بدن را به گونه ای پرورش و رشد داد تا امکان یادگیری فنون و تکنیکهای پیچیده کاراته فراهم شود.

همه فنون کاراته بر مبنای علمی استوار است یعنی بنیانگذاران و پیشگامان با دقت نظر و مطالعه و تحقیق و رفع نواقص هر فن و اصلاح و تکمیل آن در طول سالیان متمادی و مطابقت آنها با روشهای علمی، پزشکی و حرکت مفاصل، کاراته را به شیوه امروزین به دست ما رسانده اند و هر چند گاه نیز یک استاد با دیدی کارشناسانه و ارائه نظری تازه در باب یک یا چند حرکت با تکیه بر مفاهیم علمی کاراته را متحول نموده اند. کن شین کان کاراته به معنای مشت حقیقی و واقعی است و سعی بر این دارد که انسان با غلبه فیزیکی بر اندامهای جسمش و دستیابی به یک قدرت فنی و توان بدنی فوق العاده بایستی به اعتلای روح و روان و ابعاد معنوی خودش بپردازد تا به نهایت حقیقت (کمال) برسد چون کلیه اصول کاراته دارای منطق علمی است پس یادگیری و آموزش آن نیز بایستی بر اساس روشهای علمی و ریاضی و تربیت بدنی صورت گیرد تا بهترین بازده و کارائی حاصل شود چه عدم توجه به مطالب علمی ورزش امکان کج روی و وارد آوردن آسیب و ناراحتی را به دنبال خواهد داشت، بطور مثال درحدود 6 ماه طول می کشد تا عضلات- تاندونها و مفاصل یک فرد مبتدی از نظر فیزیکی آمادگی لازم راپیدا کند تا مربی بتواند فنون خاص و دروس اصلی کاراته را به وی آموزش دهد لازمه این مهم حضور مرتب و بی وقفه هنر جو در طول این مدت است البته اگر کسانی سابقه تمرینات ورزشی در رشته دیگری را داشته باشند مدت آمادگی جسمانی آنها کاهش خواهد یافت.

 گوجوریو:

در گوجوریو هر دو گونه مبارزات کنترلی و غیرکنترلی وجود دارد. گوجوریو به معنای (روش سخت و نرم) یکی از سبک‌های اصلی کاراته اوکیناوایی است که از ترکیب تکنیک‌های نرم و تکنیک‌های سخت ایجاد شده‌است. گوجوریو یکی از ۴ سبک به رسمیت شناخته شده در فدراسیون جهانی کاراته است (دیگر سبک‌ها عبارتند از: وادوریو، شیتوریو و شوتوکان) می باشد.

هر دو اصل نرمی و سختی تکنیک‌ها در کتاب بوبیشی (به چینی: wu bei ji) آمده است که اساتید اوکیناوایی در قرن‌های نوزدهم و بیستم از آن استفاده می‌کردند. گو ، به معنی سخت یا سفت، به تکنیک‌های دست از فاصله نزدیک یا حملات خط مستقیم اشاره دارد و جو، به معنی نرم به تکنیک‌های دست باز و جابجایی‌های دایره‌ای اشاره دارد.

گوجوریو تکنیک‌های جابجایی‌های مستقیم را به همراه جابجایی‌های دایره‌ای و نیز حملات سخت همچون ضربه‌های پا و مشت‌های دست از فاصله کم را با تکنیک‌های حمله، دفاع و کنترل حریف (چون قفل کردن، گلاویزی، بر زمین زدن و پرتابی) دست باز نرم ترکیب کرده و از هر دو در آموزش‌های خود استفاده می‌کند.

 جوکای دو :

(بنیان گذار: کانچو دهنوی)ترکیبی از سه رشته رزمی جودو ، کاراته کیوکوشین ، بوکس است.

 انشین:

از هزاران سال قبل مشرق زمین نقطه شروع هنرهای رزمی بوده است. این هنر در طی این سالیان با توجه به شرایط و انگیزه و نیاز دوران، تدوین و اجراء گردیده است. پویایی و حرکت در کاراته باعث شده است که این روش دچار رشد وسیعی به واسطه این تغییرات گردد.

از آغاز دهه 1980 کاراته آزاد در جهان دچار تغییر و تحولات گردید . انشین کاراته توسط جوکو نینو میا یکی از قهرمانان جهان و ملی ژاپن ابداع گردید جوکو نینو میا در سال 1954 در ژاپن به دنیا آمد . او ورزش را با جودو آغاز نمود و در سن 6 سالگی در مسابقات مخصوص کودکان شرکت نمود و به مقام قهرمانی رسید.

او در مسابقات کیوکوشین که در زمان خود بزرگترین مسابقات کاراته جهان بود، در سال 1975 یکی از قهرمانان جهان گردید و در سال 1978 با پشتکار بیشتر و داشتن تجربه مسابقات سراسری ژاپن که کمتر از مسابقات جهانی نیست توانست قهرمان گردد. او توانست با قرار دادن ساباکی در قلب تمرینات انشین کاراته به این مهم جامه عمل بپوشاند و با این روش ویژه تمرینی تحولی جدید در دنیای کاراته ایجاد نماید .

نام انشین از دو کلمه ژاپنی ای - ان به معنی باز و یا دایره ناتمام و شین به معنی قلب یا داخل که ترکیب این دو جمله نماینگر معنی انشین کاراته می باشد. دایره اصل مسلم استراتژی و حرکت در انشین کاراته می باشد. انتهای دایره بالاترین موقعیت بدست آمده پس از روبرو شدن با حریف را نمایان می سازد، دایره انشین یک دایره باز است و آن به این علت است که هر چند سخت و با پشتکار سعی در کامل شدن آن میشود اما هرگز تکمیل نخواهد شد .( ساباکی ) در معنی کلمه جابه جایی می باشد و به نوعی استراتژی(انشین کاراته ) می باشد که عملا در تمرینات مورد استفاده قرار میگیرد و در کل (ساباکی) قلب انشین است .

 کان ذن ریو:

در سال 1343 شی نان فرهاد وارسته ورزش رزمی را به نام کان ذن وارد ایران نموده و کاراته را بنیان نهاد.

اصولا در هر جامعه و اجتماعی پدیده نو و جدید با عکس العمل های متفاوت و مقاومت ناخواسته مواجه می گردد این مشکل برای تولد کاراته در ایران نیز وجود داشت چه از سوی سازمان تربیت بدنی و چه از سوی ورزشهای که بوی رزم از آن میامد مانند بوکس و کشتی که بوجود آمدن یک رقیب برای آنها غیر قابل قبول بود.

به هرحال شی نان وارسته عزم را جزم نمود که بذر کاراته را در ایران بنشاند و به خوبی از عهده این کار برآمد. شی نان وارسته با الهام از کاراته که به معنی دست خالی میباشد با دست خالی شروع نمود ابتدا باید محلی برای تمرین جستجو می کرد بدلیل رسمی نبودن ورزش کاراته مجبور بود تحت پوشش کار کند به همین دلیل اولین محل تمرین رسمی در سالن بوکس مجموعه ورزشی شهید شیرودی (امجدیه سابق) بود و به سبب ناملایمات که عرض شد از سال 43 تا سال 50 مجبور بود مانند خانه بدوشان هر از گاهی در یک سالن تمرین کند و در این مدت به ترتیب در سالن بوکس شهید شیرودی - سالن ژیمناستیک شهید شیرودی - سالن انجمن بانوان - سالن ورزشی لشکرگارد - سالن ورزشی دانشگاه تهران و بالاخره باشگاه پهلوی سابق که مخصوص پرسنل ارتش بود تمرین میکردند.

از سال 50 به بعد کاراته توانست دوجو مخصوص خود را بنام آکادمی کاراته ایران تاسیس کند و بصورت خصوصی صاحب محل تمرین گردد.

در سال 1350 و پس از سالها تلاش و اجرای برنامه های نمایشی متعدد و شرکت تیم کاراته ایران به صورت باشگاهی در مسابقات جهانی 1972 پاریس ، سازمان تربیت بدنی کاراته را به رسمیت شناخت و فدراسیون این رشته ورزشی به ریاست استاد وارسته تاسیس شد.

از سال 1350 تا 1357 شاگردان شی نان وارسته به رهبری ایشان توانستند در سطح آسیا ، اروپا و جهان مقامهای بسیاری را کسب نمایند که مهمترین آنها مقام سوم مبارزه تیمی در آسیا و جهان بود.

شی نان وارسته در زمانی که کاراته در ایران هنوز به رسمیت شناخته نشده بود در کنگره مسابقات جهانی 1972 در شهر پاریس با سخنرانی بسیار فنی و جذاب خود درباره کاراته و سبک کان ذن ریو کاراته دو توانست عنوان نایب رییس فدراسیون جهانی کاراته را کسب کند و مدت 8 سال در این سمت باقی بماند .

شی نان وارسته در آن کنگره مطالبی بیان کردن که در حال حاضر فدراسیون جهانی کاراته به آن رسیده و عمل می کند که دو نکته اساسی آن یکی دادن امتیاز بیشتر به ضربه پا و دومی محدود نکردن امتیازات در مبارزه بود. شی نان وارسته در سال 1360 از ایران به فرانسه و سپس به کانادا عزیمت نمود و در هر دو کشور با تاسیس باشگاه و فعالیت های ورزشی کارنامه درخشانی بدست آوردند.

او را شی نان می نامند یعنی استاد بزرگ. شی نان عنوانی است که در ورزش کاراته به بالاترین درجه مربیگری اعطا می کنند. شی نان فرهاد وارسته مدرک دکترای سیاسی خود را از دانشگاه میشیگان امریکا در سال 1345 و لیسانس علوم پایه در رشته های فیزیک، شیمی و زیست شناسی را از دانشگاه جنوای سوئیس بدست آورد. تسلط کامل بر زبان های خارجی از جمله: فرانسوی، اسپانیایی و انگلیسی راه را برای ارتباطات بیشتر با کشورهای صاحب سبک در آن زمان در رشته کاراته هموار نمود و توانست موفقیت های به یاد ماندنی و تاریخی ای را برای میهن اسلامی عزیزمان به ارمغان آورد.